Црвена месечина 106

Сто и шесто продолжение од вебновелата “Црвена месечина”

 

Марија Клара ги избриша солзите од лицето и пријде до тлефонот кој упорно ѕвонеше.
– Марија Клара, мораме да разговараме, – рече Естер од другата страна на линијата, со растреперен глас.
– Што се случило, Естер?
– Нешто што мораш да знаеш. Поврзано со Алехандро Молина. Тој не е она што се претставува.
– Како?
– Не можам да зборувам по телефон. Да се најдеме утре некаде, ќе ти кажам се. Само ти можеш да ми помогнеш. Го имам неговиот т.н дневник пред себе. Алехандро не те љуби, Марија Клара. Никогаш не те љубел. Го пишува тоа овде.
– Со кого зборуваш?, – ја праша Алехандро кога влезе во полумрачната просторија.
Марија Клара ја притисна слушалката, го гледаше со крвави очи додека тој приоѓаше до неа. За прв пат откако го познаваше го гледаше неговото друго лице. Набрзина ја спушти слушалката, без да се поздрави.
– Нема да ми одговориш? Со кого зборуваше?
– Немам зошто да ти одговорам, – рече таа, не можејки да ги сопре солзите.
– Љубов моја, ти плачеш.
– Јас не сум твоја љубов, – гласно извика таа. – Ти никогаш не ме сакаше. Сеуште ја љубиш Фернанда.
– Марија Клара, од каде сега ова?
– Престани да лажеш. Самиот имаш напишано во твојот компјутер и Естер ми кажа.

Висента влезе во собата на Матилде, која лежеше на креветот и гледаше телевизија.
– Сеуште си будна, ќерко?
– Не можев да запсијам.
– Не ми кажа како си помина на ручек со татко ти.
– Добро…- кратко одговори девојката.
– За што зборувавте?
– Вели дека си интелигентна жена.
– Зошто? Затоа што не ми се допаѓа?, – праша Висента. – Ти кажа за букетот кој го фрлив?
– Да.
– И?
– Вели дека ги разбира твоите причини, но ми нагласи дека не сака да не раздели.
– Чудно. Бидејки првиот пат коа го видов, дури ми понуди и пари за да те оставам да живееш со него.
Ваквото сознание ја изненади Матилде. Погледна во својата мајка. Не, тие очи не можеа да ја лажат.
– Ќерко. Заборави ли на зборовите на твојот пријател Алехандро Молина? Дека Артемио и Фабијан Монтеро ја убиле сестрата на госпоѓа Марија Клара?
– Го прашав и ми кажа дека е апсурдно. Дека тој немал никаков интерес од тоа.
– Не би било лошо да го истераш случајот до крај.
Ваквите зборови ја замислија Матилде.

Естер појде да ја отвори вратата од куќата, откако некој долго и упорно тропаше на истата. Кога отвори се најде очи во очи со презирот на Алехандро, ја гледаше како волк кој е спремен да ја нападне својата жртва. Естер се обиде да ја затвори вратата, но беше предоцна, тој грубо ја турна од себе.
– Јас и ти мораме да разговараме, Естер!
Го гледаше преплашено. После се што прочита, знаеше за што е способен и тоа и влеваше страв во косите.
– Марија Клара ми кажа што си и кажала. Смеам ли да знам од каде имаш ти пристап до моите приватни документи?
Таа знаеше дека разговорот е неодложен, па пријде до мини барот, наполни виски за себе, ја испи чашата на екс, за да собере доволно храброст која полека ја губеше.
– Се започна неодамна…- рече таа и седна на троседот.
– Слушам, – рече тој, стоејки пред неа.
– Кога го гледав твојот филм Amanecer. Онаму каде што го толкуваш ликот наречен Диего Луна. Човек кој доаѓа со цел да се одмазди, барем сите веруваат дека е така, но всушност има цел да ги убие сите во вилата. Размислив и коцките се споија. Зошто баш тоа име си решил да го земеш кога дојде на Ла Луна? Знаев дека има некоја логика зошто баш тој лик.
– Ти си паметна жена, Естер Монтеро, никогаш не се сомневав во тоа.
– Почнав да те следам и успеав да дојдам до твојот компјутер.
– Како знаеше за фолдерот Ла Луна?, – ја праша.
– Кога живееше во колибата, еднаш те барав и случајно лаптопот ти беше отворен. Го видов фолдерот но тогаш не претпоставував ништо. Откако го гледав филмот, знаев дека твојот компјутер може да ми одговори на сите прашања.
Естер гледаше во него. Беше смирен, по смирен одошто очекуваше.
– И што дозна?
– Дознав дека си го убил стариот Мелкијадес, потоа и адвокаот Фрагосо и некоја девојка Сеси. Зошто?
– Имав добра причина, – ладнокрвно одговори. – Го убив стариот Мелкијадес бидејки тој знаеше нешто што ми беше потребно. Фрагосо немав намера да го убијам, бидејки старецот слепо веруваше во мене. Но откако се појави жив онаа ноќ, невнимателно го оставив компјутерот уклучен и Фрагосо го прочитал она што го знаеш сега и ти. Морав да се ослободам од него…И онака веќе Фабијан се сметаше себеси за убиец.
– Сега ќе ме убиеш и мене? Бидејки знам се?
Тој не одговори на нејзиното прашање. Пријде по пијалок. Му беше потребен колку што и требаше и на неа.
– Сеси беше девојка која живееше во пансионот, како што си можела да прочиташ. Кутрата, ме прогонуваше а јас не можев да и одлеам…
Алехандро се сети на онаа вечер, кога Сеси влезе во неговата соба во пансионот…

“…го запали светлото и на креветот ја затекна Сеси, облечена во сатенска ноќница.
– Сесилија!? Што бараш ти овде?
– Те чекав…, – девојката одговори кокетно.
– Зарем не треба да бидеш во твојата соба? Татко ти ќе се загрижи ако стане и види дека те нема.
– Ајде да не зборуваме за татко ми, – предложи таа и кокетно му пријде, љубејки го по вратот.
– Сеси, престани!, – ја одби тој. – Зарем не сфаќаш дека си малолетна? Можам да лежам затвор ако имам нешто со тебе.
– Не грижи се, нема никој да знае. Освен тоа, ова не ми е прв пат да бидам со машко, така да нема да сносиш баш никаква одговорност…
– Сесилија, те молам…
– Не знаш што губиш, – додаде девојката и се упати кон вратата.
– Почекај, – рече тој и таа застана пред да ја отвори вратата. Тој појде по неа и ја зграби за нејзините гради, како да зграпчува две јаболки, спуштајки ги своите усни помеѓу деколтето. Ја љубеше диво, ненаситно, со сета страст…
Таа му се предаде во целост. Ја фати за половината со своите цврсти раце и ја спушти на креветот. И ја раскина ноќницата додека ја љубеше по целото тело, по целата нејзина бела кожа…Ги раскопча фармерките ги рашири нејзините нозе. Таа само ги затвори очите…
Кога тој стана следното утро, Сеси веќе беше извлечена од креветот. Го облекуваше елечето, кога тој забележа крв на постелата.
– Рече дека веќе си го правела ова…
– Те излажав. Но не се каам. Тоа што се случи меѓу нас беше најубавото нешто кое ми се случило.
Тој изрипа од креветот по боксерици и за два чекори неговите раце се најдоа околу нејзиниот врат.
– Ако некому кажеш за она што се случи меѓу нас, ти се колнам дека ќе зажалиш, Сесилија.
– Диего, пушти ме, ме боли…
Тој ги пушти своите раце, па бесно додаде:
– Не сакаш да си имаш работа со мене…Немој да речеш дека не сум те предупредил!
Го гледаше исплашено. Имаше нешто демонско во неговиот суров поглед. Како одеднаш да се претвори во друга личност.“
Алехандро погледна во Естер, која се плашеше дека неговата исповест пред неа нема да резултира со добар крај.
– Пред извесно време Сесилија се појави бремена, детето наводно беше мое. Морав да ја убијам бидејки не се вклопуваше во моите планови. Ја удавив во езерото во паркот. Направив да делува како самоубиство.
– И сега откако ми го кажа сето ова, што планираш со мене?, – го праша таа. – Ќе ме убиеш?
– Не би можел да те убијам тебе, Естер, – одговори гледајкија во очи. – Бидејки ни ти нема да ме пријавиш мене.
– Зошто си толку сигурен?
– Бидејки во дневникот кој го прочита има една глава која не е напишана. Почетокот. Како започна се. Зошто дојдов овде? Со која цел? Дојдов да ја одмаздам смртта на мојот татко и да ја пронајдам мојата сестра…Ти си моја сестра, Естер!

Продолжува…

 

 

 

LucasScott | ТВ Пакет