Одмазда – љубов и смртна казна (17-то продолжение)

Естер беше страшно загрижена за својата ќерка, бидејки помина цело претпладе како што ја немаше Елиса на хациендата. Барајки ја низ собите, наиде на Лукреција, која читаше роман во својата соба.
– Си ја видела ли мојата ќерка?
– Не…Кога ќе размислам, ја немам видено по појадокот.
– Чудно. Каде ли може да е?
– Сигурно е со Алис и Анибал некаде, – одговори Лукреција, затворајки ја книгата. – Зборував со Фаусто и решивме да ја убрзаме венчавката, – додаде полна со елан.

 

 

Одмазда – љубов и смртна казна

Продолжение 17 – „Обид за самоубиство“

 

Естер беше страшно загрижена за својата ќерка, бидејки помина цело претпладе како што ја немаше Елиса на хациендата. Барајки ја низ собите, наиде на Лукреција, која читаше роман во својата соба.
– Си ја видела ли мојата ќерка?
– Не…Кога ќе размислам, ја немам видено по појадокот.
– Чудно. Каде ли може да е?
– Сигурно е со Алис и Анибал некаде, – одговори Лукреција, затворајки ја книгата. – Зборував со Фаусто и решивме да ја убрзаме венчавката, – додаде полна со елан.
– Добро, – кратко одговори Естер, иако знаеше дека таа вест нималку нема да го израдува нејзиниот син.
– Дојди, седни до мене, – рече Лукреција, подавајки и ги рацете на својата роднина. – Сакав да разговарам со тебе, Естер.
– За што?
– Пред се сакам да ти побарам извинување. Да се извинам што ти се мешав во приватниот живот, знам дека тоа не е моја работа.
– Простено, – низ насмевка и одговори Естер. – Ти простувам бидејки знам дека си добра личност.
– Се обидувам, иако не секогаш ми успева.
– Кога разговарам со тебе, се чуствувам жива. Ајде да одиме на вечера.

Кога двете жени слегоа во трпезаријата на вечера, сите си беа на своите места а масата, слугинките служеа како што доликува, само местото на Елиса беше празно. Таа празнина во срце ја погоди Естер. Не сакаше да прави драми ниту да крева врева за тоа, па пријде до својот син Анибал и тивко го праша дали ја видел својата сестра.
– Не, не сум ја видел, – мирно одговори момчето, сметајки дека неговата мајка само рутински го прашува.
Естер почуствува како срцето почна забрзано да и бие во градите.
– Рикардо, знаеш ли нешто за Елиса?, – го праша својот помлад син.
– Секако дека знам. Се вика Елиса Кастењон, многу добра девојка од добра фамилија, – на свој начин, Рикардо почна да се шегува.
– Рикардо, сериозна сум!, – со повишен тон извика Естер. – Елиса ја нема од изутрина.
– Можеби заминала на прошетка, – се замеша Анибал, обидувајки се да не ја вознемири својата мајка.
– Сама?, – праша Естер.
– Добро, сите ние го правиме тоа, – се надоврза и Рикардо.
– Да, но, Елиса никогаш не излегува сама.
– Кога убаво ќе се сетам, утрово ја видов и делуваше како да ја мачи нешто, – додаде Анибал.
– Фамилијо, – низ трпезаријата одекна гласот на Фаусто. – Време е да наздравиме за скориот брак на Анибал и Алисиња. Јас и Лукреција одлучивме да се венчаат што поскоро.
Додека сите останати посегнуваа по своите чаши, во трпезаријата дотрча Енцо, на раце држејки ја младата Елиса која искашлувајки се, доаѓаше до воздух.
– Што се случило?, – Фаусто како изгорен изрипа од своето место.
– Елиса, ќерко!, – крикна Естер, додека Енцо внимателно ја спушташе девојката на софата.
– Што се случило?, – со жар во очите, Фаусто му се обрати на Енцо.
– Не знам, газда. Јас ја најдов во езерото, скоро удавена.
– Кажи ми дали ти направил нешто овој никаквец, Елиса?, – низ заби, Фаусто ја праша својата ќерка, чија глава беше потпрена на градите на својата мајка.
– Зошто би ја повредил јас?,- праша Енцо.
– Никој не зборува со тебе!
Енцо беше на чекор да му се спротистави на Фаусто, но не беше време за расправа, а од друга страна и неговата сестра Марија Грација му даде знак од страна да си го прегриза јасикот.
– Енцо ме спаси, – одговори Елиса, кога најпосле дојде до здив. – Ти благодарам, Енцо.
– Моето место не е овде, – рече италијанецот пред да ја напушти просторијата.
– За твое добро, – додаде Фаусто пред Енцо да излезе. – Се надевам дека мојата ќерка не лаже.
Енцо прекорно погледна во Фаусто и ја напушти собата. Естер ја замоли Антониета да подготви вода за капење. Фаусто ја подигна својата ќерка в раце и ја изнесе од просторијата. Анибал имаше многу прашања во главата и знаеше каде може да го најде одговорот.

Енцо чекореше по тремот, цедејки ја водата од своето палто, кога до него допре гласот на Анибал.
– Енцо! Енцо, почекај!
– Кажете, газда.
– Можете ли да ми кажете точно што е со мојата сестра?
– Не би знаел да ви одговорам…
– Дали беше несреќа?
– Само знам дека ја најдов полумртва во езерото и ја доведов најскоро што можев. Не ми верувате?
– Не, но морате да прзнаете дека целата оваа ситуација е малку конфузна.
– Ако сакате да дознаете што навистина се случило, ќе морате да ја прашате госпоѓице Елиса. Дозволете ми, газда, – додаде Енцо пред да замина од тремот, ставајки му до знаење на малдиот господин дека разговорот е завршен.

Откако ја измија во топла вода, за да и се стабилизира телото, Антониета бараше соодветни алишта за младата госпоѓица во орманот, Елиса лежеше во прегратката на својата мајка, додека Фаусто како бесен тигар кружеше околу креветот.
– Но, што бараше сама, толку далеку од дома, Елиса?, – во еден момент, низ собата одекна гласот на Фаусто.
– Ве молам, не сакам да зборувам со никого, оставете ме сама.
– Со кого си замсилуваш дека говориш, госпоѓице? Твојата мајка и јас сме загрижени за тебе.
– Фаусто, девојчето е потресено, остави ме да ја преслечам, – го замоли Естер.
– Замолчи, Естер!, – ја пресече. – Во овој момент сакам да знам што се случило? Дали си глува, по ѓаволите?! Ти наредувам!
– Бев да прошетам…се приближив до водата и…паднав, – низ солзи одговори девојчето.
– Дали Енцо беше со тебе?
– Не…
– Добро знаеш дека не смееш да излегуваш вон границите на хациендата без придружба, Елиса!, – дрско ја потсети нејзиниот татко.
– Зошто јас не смеам а мајка смее?
– Свесна ли си каков пример и даваш на твојата ќерка, Естер?!
Антониета која стоеше на страна благо се смешкаше. Уживаше во моментите кога сенката на сомнежот го јадеше Фаусто.
– Фаусто, те молам остави ме да ја преслечам, не сакам да настине.
Овој пат Фаусто ги послуша молбите на својата сопруга. Без збор ја напушти собата.
Кога Фаусто замина, Елиса се одвои од прегратките на својата мајка.
– Можам сама да се облечам.
– Што ти е, ќерко?
– Сакате јас да ви помогнам?, – се понуди Антониета.
– Да, Антониета, благодарам.
За момент Естер се почсутвува како трето сметало. Не можеше да ја разбере причината за таквото однесување на својата ќерка.

Енцо излезе од бањата, облекувајки ја својата кошула на влажното тело. Забележа дека не знае каде го оставил ременот па почна да го пребарува низ собата, кога случајно до својата перница забележа писмо со печат. Го зеде во своите раце и ја затвори вратата од собата. Немаше сомнеж дека писмото е од неа. Се врати назад на креветот и полека го отвори пликото.
„- Енцо, ме праша дали тоа што се случи меѓу нас имаше некакво значење за мене?! Мојот одговор е толку очигледен што ми се тресе раката додека ти го пишувам ова. Не постои минута во денот а да не помислам на тебе, на твоето тело, на твоите бакнежи….„
Енцо престана да го чита љубовното писмо од Естер кога неговата сестра Марија Грација без најава дотрча во собата.
– Енцо, стани! Дон Фаусто сака да зборува со тебе!

 

Во петок ќе читате…

Промена на плановите во последен момент – „Сакав да Ви кажам дека ја прифаќам Вашата понуда. Решив да останам на Темпестад“… Разгорени страсти – „Не знам што има во вас, Лукреција, што ме тера да го правам ова“ – во занес рече тој, ја повлече својатата тетка за половината, ги прицврсти нејзините гради до своите… И сведок – „Видов како страсно се бакнуваш со нашата тетка, твојата идна баба“… Не пропуштајте во петок…

 

 

Јовица Крстевски | ТВ Пакет